S(uper)-Toer 2012

21 juni

Hier even een linkje van een ruwe versie van een aardig stuurweggetje van de S(uper) toer van Rickenbach naar Herbitzheim....

*****

15 juni 2012

De laatste dag vroeg uit de veren om allereerst de motor weer op en top neer te zetten, de tassen weer in de koffers, navigatie in de aanslag, helmvizier weer schoon, filmcamera gemonteerd op de helm, alle laagjes kleding klaarleggen om aan te trekken, dan een ontbijtje met een erg gezellige tafelheer.... om daarna weer naar huis te rijden.
De route door Ronnie gemaakt, is zoals we de gehele vakantie al hebben mogen ervaren, weer helemaal perfekt!
Fijn gedaan en super bedankt voor alle moeite!

Omdat er is afgesproken elkaar nog 1 keer te treffen op een camperplaats, kunnen we daar afscheid van iedereen nemen.
Helaas begint het daar te regenen en zit het er niet in een groepsfoto te maken.
Een enkeling gaat er echter wel voor staan en dus is dat bij deze de vertaling voor de hele groep.....









Ook op deze dag kunnen we nog genieten van alle mooie natuur en uiteraard moet dan mijn FJR nog eens op de foto. En ik stop uiteraard nog eens om aan de enige afwijking die ik denk te hebben, toe te geven.
Ik moet en zal koeien fotograferen als ik ze tegenkom...
bij deze is het dus een puppy-koe geworden....haha

Na de koffie neem je eigenlijk dus afscheid van een groep motorvrienden. Zoals de organisator in zijn afsluitende mail wellicht terecht schrijft...het lijkt steeds meer op een reunie als op een motortoertocht.
Pieter en Nelly, bedankt voor alles!

Gedurende de dag kom je nog heel wat mensen tegen en blijf je dus afscheid nemen tot we echt op de A2 bij Nederweert nog 1 keer stoppen om afscheid te nemen van de groep waar we dan weer in beland zijn. Maar hopenlijk is dat afscheid ook niet voor eeuwig want het waren errug !!! aardige en lieve mensen.

 ******

14 juni 2012

Vanuit een zonovergoten Rickenbach mag vandaag mijn eigen FJR weer de stal uit en dus sta ik die al vroeg in de ochtend klaar te maken voor vertrek.

Hoe krijg ik het toch telkens voor elkaar zoveel mee te nemen?

De volgende keer weer betere keuzes maken wat kleding betreft en moet nou werkelijk zowat de hele huisraad mee?

JA DUS!

We vertrekken in een andere samenstelling van rijders als de afgelopen dagen. Mijn motormaatje krijgt vandaag de gelegenheid om op de nieuwe BMW K1600GT wat kilometers te vreten.

Die uitnodiging grijpt hij dus met twee handen aan en zodoende splitsen we ons groepje even.

Ik ga mee voor de verslagging van een en ander. Ik heb namelijk mijn helmcamera gemonteerd en zal het op de gevoelige plaat vastleggen. Als je daar eigenlijk nog van mag spreken met de tegenwoordige digitale opslagkaartjes???

We starten en ik neem de kop. Heerlijk om mijn eigen motor weer de bocht in te gooien, al voelt dan altijd die eerste bocht weer even onwennig.

Maar och, wat ik al zeg….de eerste bocht, want nummer twee gooi ik hem al weer lekker plat en met gas erop er weer uit.

We worden vandaag getrakteerd op een temperatuur van 20 graden en vrijwel meteen een extraatje : een toetje met slagroom getuige deze foto.

Ik was er gewoon even stil van…….letterlijk in de wolken!

De route voert ons verder door alle boggies van het Schwarzwald met supervette doordraaiers, haarspelden met 30% omhoog of omlaag.............De Schwarzwalder hochstrasse zit niet in de route maar wordt de eerste de beste keer weer gereden. Hopenlijk dat de organisator dit stuk voor de liefhebber er wel in zet om op en neer te rijden of minimaal 1 keer een stuk te mogen proeven.......dit is echt het einde!!!!!!!!
Maar niet getreurd, dat zou zo maar eens over 3 weken kunnen zijn als we naar Italy, Aosta gaan................

Enfin, technisch gezien dus een dag om erg alert te zijn!

Na de nodige complimentjes in mijn motorleren broekzak te mogen steken  van de motorrijdende mannen “knallen” we naar ons hotel in Herbitzheim.

Het verveelt hier absoluut nooit om te rijden. Deze vakantie heb ik wat meer gefilmd als foto’s gemaakt dus zal zo gauw ik thuis ben proberen er een hier te plaatsen. Met de wifi van dit hotel gaat dat dus egnie lukke…….

Woowwww….wat was dit weer een dag genieten pur sang…………

******

13 juni 2012

Yes…………..

Ik hoor de vogels al vrolijk kwetteren om 06.00 uur. Ik ga dan ook meteen uit de veren….(toepasselijke beeldspraak..haha)

Ik doe mijn gordijnen maar eens wagenwijd open en mag allerlei schoons aanschouwen.

Het is werkelijk niet te geloven dat we gisteren absoluut niets hebben kunnen zien van dit alles.

Maar des te meer geniet je dan als de zon door de wolken probeert te breken en je dit mooie natuurschoon mag bewonderen!

Ik raakte er niet op uitgekeken…………..

Na een echt vorstelijk Oostenrijks ontbijt pak ik vlug mijn spullen in om ze alvast naar de motor te brengen.

Omdat mijn Blacky nog in Rickenbach staat is het vandaag nog een feestje achterop.

De andere dames in onze groep zijn echte doorgewinterde achteropzitsters.

Ze snappen er dan ook echt helemaal niets van dat ik de keuze gemaakt had om deze 2 dagen eens achterop mee te maken.

A: omdat er de gelegenheid was het te kunnen doen – we keren weer terug naar het hotel van gisteren

B: omdat mijn maatje het ook “kei” gezellig vindt

C: ik zodoende ook kan meepraten over de ervaringen van het meerijden, wat het met je doet

Want vergis je dus niet hoor! Als je zelf rijdt dan heb je dus absoluut niet in de gaten hoe schuin je eigenlijk in bochten hangt en je de gasbediening en remmingen zelf onder controle hebt.

Als passagier moet je er wel feeling voor hebben en dan weet je wat er gaat komen en kan je lekker in de flow meegaan.  Deze foto is tijdens het rijden genomen. De sneeuw speelt voor menig motorrijder nog wat parten maar drukt de pret absoluut niet om haarspelden te rijden.

Maar echt – de eerste bocht die ik ooit achterop heb gezeten vond ik doodeng!!!!!

Je denkt echt elk moment dat je om gaat vallen. Je ervaart het compleet anders als dat je zelf het stuur in handen hebt.

Maar goed, de dag starten we dus met een zonnetje en dat blijft eigenlijk de hele dag wel zo tot ongeveer een kwartiertje voor het einde. Dan krijgen we nog een plensbui te verwerken.

Omdat we het dus droog hebben gehouden kunnen we gelukkig aanschouwen in wat voor een mooie omgeving we gisteren in de regen gereden hebben. Uit praktische overwegingen had de organisator namelijk de heenroute naar Kappl nu omgedraaid. Tijdens de controle van de route bleek namelijk dat zowat heel Zwitserland 1 grote bouwput was en vele wegen leidden tot omwegen……..

Jeetje wat een volzin met hetzelfde soort woorden…hmmmm

Dus dezelfde route retour.
Nou als er iets absoluut NIET erg was, dan was het dat wel, want nu konden we tenminste zien welke omgeving we doorkruist hadden!

De meest schitterende bergen kwamen op ons netvlies, helaas de Silvretta nog steeds gesloten dus die komt een volgende keer wel weer op het lijstje….

Wat een superdag motorrijden was het weer………..

******

12 juni 2012

Zucht…..vandaag zijn we vertrokken naar Kappl. Dat ligt bij de Silvrettapas in Oostenrijk voor degene die hem niet kennen. En ik kan wel zeggen dat het vandaag letterlijk 2153 meter droog is geweest en dat lag aan het feit dat we gelukkig 5 tunnels hadden. In 1 tunnel ging de temperatuur ineens naar 21 graden maar direct na het verlaten van zo’n droogtesluis was het weer meteen slechts 1 graad. Ja jullie lezen het goed…slechts 1 graad!!!!!!!

Het gevolg daarvan was dat de Silvrettapas slechts voor automobilisten met sneeuwkettingen te berijden was. De motorrijders werden rigoureus teruggestuurd en dus moesten de reeds gemaakte kilometers in de kou dubbel gereden worden.

We hebben de Arlbergpas wel kunnen berijden maar hebben daar dan ook een stevige sneeuwbui moeten trotseren. Ook spannend!

Omdat ik, als Motorvrouw 2012, er stellig van overtuigd ben dat motorrijden een hobby is die je het mooist kunt beleven met zijn tweeën ben ik vandaag bij mijn motormaatje Wim achterop gegaan. Mijn eigen Blacky mocht in de garage bij het hotel in Rickenbach. Dat wordt morgen weer onze retourrit.  Ik wil graag kunnen vertellen over hoe leuk is om zelfs achterop een motortocht mee te maken. Door al mijn laagjes kleding (van isohemd tot buitenste regenjas) had ik het niet koud. En daardoor zit je lekker in je vel en maakt die ene regenbui (van wel de hele dag..haha) echt niet uit.
Voor diegenen die erg oplettend zijn en goed kunnen waarnemen - het klopt dat deze foto op een andere dag van deze vakantie is genomen.......ik zou toch niet achterop kunnen met de bagagerol op de buddy...... maar zoals al eerder gezegd, heb mijn camera op deze regendag niet aan alle vocht willen blootstellen......

Omdat ik lekker rond kon zitten kijken heb ik vandaag de eer gehad een heuse vos in het veld te zien jagen, ik heb Zwitserse herten gezien, Oostenrijkse herten, de mooiste en grootste roofvogels, ontzettend kolkende rivieren die bruin waren van het meegevoerde zand, ellenlange watervallen die breder en groter leken als normaal.  Wat een natuurgeweld. Ik weet zeker dat als ik deze route vandaag zelf had gereden, ik al dit moois niet echt had kunnen zien. Het was erg opletten tijdens de rit. Werkelijk iedere bocht stond je voor verrassingen. Omdat ik natuurlijk zelf ook erg veel kilometers wegtik, let ik wel mee op.

Vooral de reparatiestrepen in het asfalt gaven behoorlijk wat problemen. Nou redeneer ik zelf altijd dat het gladde stuk meestal maar 5 cm breed is en zo gauw de motor weer op het asfalt komt je weer meteen grip hebt. En toch zit het dan in no time tussen de oren dat je regelmatig dat schuivertje maakt. Dus je blijft wel opletten…..

Overigens heb ik het hier over grip…..laat ik nou net vandaag een telefoontje krijgen van een medewerker van het magazine GRIP van de KNMV.

Vanwege mijn titel had ik een email geschreven met de vraag  om meer aandacht te geven aan de motorrijdende meiden. Laten ze nu een idee hebben om op 30 juni de  VRO (voortgezette rij opleiding) voor ladies te organiseren.

Hou dus de berichten erover in de gaten en als je ook een keer een reis wil maken zoals ikzelf een paar per jaar rondrij, schrijf je dan zeker in.

Zeker met meiden alleen trainen is denk ik nog makkelijker.

Je hoeft je voor niemand te bewijzen, zelfs niet voor jezelf!

Gewoon de opdrachten van de instructeurs volgen en je gaat een superdag beleven en je rijvaardigheid gaat er met sprongen mee vooruit.

Maar nu weer even over de rit van vandaag…..

Dit gebeurd me dus echt never nooit!  …geen enkele foto genomen, gewoon bang mijn toestel naar de knoppen te helpen in die kou en nattigheid.

Dus bij aankomst even een plaatje geschoten van het uitzicht vanaf mijn balkon………….

Onderin het dal raast de rivier, dat zal vannacht wel een heerlijk geluid zijn denk ik om bij in te slapen.

En verder zien we niets vanuit de hotelkamers, alles is dichtgetrokken door de mist, nevel en vooral door de regen wordt alle schoons van deze omgeving voor ons verstopt………jammer……

*******

11 juni 2012

Allemachtig, wat een vroege dag vandaag. De wekker ging om 06.00 uur. Helaas was ik al eerder wakker van auto´s die als gekken voorbij raasden. En zelfs dat was niet zo´n probleem maar het vettige geluid van autobanden over asfalt wat nat geregend is…….

En ja hoor, de rolluiken omhoog gedaan en daar was de bevestiging. Het regende zelfs erger als dat ik had kunnen vermoeden. Het kwam zogezegd met bakken de hemel uit.

Gelukkig moesten we ons nog naar de eetzaal begeven dus hadden we een half uurtje respijt. Maar zelfs dat hielp niet….we kregen al een nat dak van het inpakken van de zijkoffers van de motor.

Och…dus dan maar puur op karakter opstappen en verstand op nul en de blik op oneindig.

En toch, er is niks zo verrassend als het weer. De voorspelling was dat er 85% regenkans was, dus in mijn optiek is er dan 15 % kans op zonneschijn. En als je maar positief genoeg voordenkt dan gebeurd dat dus ook.

Ik moet er wel eerlijkheidshalve bijzeggen dat we zowat de hele dag met ons regenpak hebben gereden en uiteindelijk was het dus van binnen natter geworden dan de buitenkant. Het werd aardig broeierig. Duidelijk te zien aan mijn kapsel.....maar wat geef ik erom.....een kleine wasbeurt, de meegenomen fohn en wat gel en het zit weer in de plooi.
Wie let daar nou op tijdens zo'n geweldige tocht?

We vertrekken in Herbitzheim dus zoals al eerder gezegd met bakken regen. Om die reden slaan we ff een kleine 40 km over maar uiteindelijk begint het een beetje op te klaren en al gauw valt de beslissing om de route weer op te pikken.

En maar goed dat we dat gedaan hebben….want…..we gaan dus dwars door de Vogezen ofwel de Vosges.

Alle cols die daar liggen noemen ze in dat stuk van Frankrijk dus Ballons.

Ik kan jullie vertellen dat we echt alle Ballonnen hebben bereden die er überhaupt in de Vogezen te vinden zijn.

De ballonnen in de mist, nevel, zonneschijn en ga zo maar door.

Op enig moment moet motormams voorop gaan rijden en das dus een waar feest.

Uiteraard altijd met de nodige reserve nog op de harde schijf maar wel lekker “ zu-gig” . Dit is een uitspraak van de organisator van het bekende Eifeldiploma.

Hij vind onze rijstijl helemaal geweldig…..Het was dan ook erg leuk hier op die manier door al die ballonnen te rijden.

En wat een prachtige kleurstellingen kan je hier waarnemen. Iedere pot verf die ze maar kunnen bemachtigen smeren ze op de gevels. Het is een prachtig kleurenpalet om te zien......

Nadat we de Vogezen verlaten belanden we in het tussengebied waar we de Rijn moeten oversteken.
Nog heerlijke bochten in het verschiet.....de juiste bochtenlijnen kiezen, goed kijken, ga erop en naar de volgende uitdaging.

Mijn andere motormaatje zit ook helemaal te genieten of zijn motor.






In no time arriveren we in ons tweede hotel waar we zowat als laatste aankomen. Dat heb je als je de hele dag stopt om foto’s te maken, plaspauzes voor de mannen en als afsluiter van de dag een heerlijk ijsje bij de plaatselijke Italiaan.

Wim trakteert ons die heerlijkheid omdat hij afgelopen week, net voor de vakantie, zijn 100ste linksysteem heeft onderhouden. Hij had dat zelf aangeboden aan de organisators van het 10 jarig jubileum van de FJR Club Nederland. De gelukkige winnaar had dus zijn winnende lot lekker vlot ingeleverd en zodoende kost het Wim niet alleen de arbeid maar ook nog een fikse portie ijs hier op ons vakantieadres…..

Hij gunt het ons van harte. Dikke kus hoor Wim!!!!

******

10 juni 2012

Vanmorgen om 07.00 uur klokslag op de afgesproken plek bij het Haasje op de A2 richting Weert. Daar stond mijn motormaatje Wim al te wachten. FF volgooien om zo gunstig mogelijk uit te komen met de tank benzine. De route van vandaag is is ruim 420 km lang dus dat haal ik echt niet met slechts 1 keer tanken…… Vervolgens rijden we naar het AC restaurant bij Nederweert waar we de andere deelnemers treffen. Het is een vrolijk weerzien van oude bekenden. 1 keer per jaar trekken we zo samen op en da´s een gezellige boel.

Voor zover ik heb kunnen zien hebben nog 1 dame in onze gelederen die ook zelf rijdt. We zijn dus nog steeds in de overkleine minderheid…hahaha…..Hier moet toch echt eens wat aan veranderen. Wie gaat mij meehelpen om meer meiden aan het motorrijden te krijgen?

Nadat we klokslag 07.45 uur vertrekken via de snelweg naar afslag Beek (echt maar 40 kilometer dus)….gaan we ervan af en vanaf dat moment is het een waar feest. Geen stukje weg is meer recht en van de ene bocht vervallen we in de andere.

Nadat we in de buurt van Valkenburg eens over de portofoon roepen naar onze volgende motormaatjes, Martain en Paul,  haken die dan ook meteen aan. Timing kon niet beter!

We volgen een stuk Mergellandroute  via Camerig en vallen zo België binnen.

Schitterend om te rijden en als aperatiefje een smaakvolle starter…..

We zijn natuurlijk als Brabanders best wel verwend met de bijna naast de deur liggende mooie bochten van Limburg en Eifel, maar uiteindelijk verder naar beneden komt het toefje op het toetje, de aardbei op de slagroom of de slagroom op de taart…..

Rond de middag pikken we een stuk Ourtalroute in Luxemburg op wat ik al eens eerder gereden heb. Ik vind dit zelf een echte aanrader om te rijden. Erg intieme weggetjes, veel groen, telkens langs het riviertje de Our. Prachtig stuurwerk en ik ben dus blij verrast dat we dit in onze route van vandaag weer mogen ervaren.

We stoppen uiteraard af en toe voor een lekker bakkie koffie en tussen de middag in Vianden voor een echte Strammer Max. Voor wie niet weet wat dat is……..zie hier!

Het duurde even voordat alles gebakken was, maar uiteindelijk was het een niet te versmaden uitsmijter. Heerlijk buiten op het terras kunnen genieten van dit geheel. Het was echt 20 graden en uiteindelijk is het de hele dag droog gebleven!

Dat pakken ze ons dus niet meer af.

Na de middagpauze rijden we telkens van Duitsland naar Frankrijk en vice versa.

Regelmatig passeren we de grens. We moeten per slot afzakken naar Herbitzheim waar ons eerste hotel al op de grote groep rijders wacht.

Gedurende de eerste dag ben ik eigenlijk gewoon vergeten foto’s te maken. Het was ook zo puur genieten om heerlijk met een lekker tempo te rijden. De wegen vlogen onder onze banden vandaan en dan is de dag zo om.

Om toch een beetje sfeer weer te geven heb ik vanaf mijn balkonkamer even behoorlijk wat van onze “ fietsen” op de gevoelige plaat vastgelegd.

Ook Piet van Leenders was op de fiets…..alhoewel ik niet echt snap hoe hij opstapt op dat ding….hahaha. 

De dag zit er weer op, morgen moeten we om 0730 uur weer vertrekken en dan gaat de reis naar Rickenbach waar ons in het hotel een fijne sauna, zwembad en bubbelbad wacht.  Heb er nu al zin aan!!!!!!!!!!!!!

Bert wou niet op de foto vanaf het balkon.......ik snap echt niet waarom....hhmmmm

Dus dan maar vol in de snoet...........ook mooi hoor!

















*******

7 juni 2012

Eindelijk is het zo ver.....We hebben het vooruitzicht om met maar liefst 60 andere motorliefhebbers de S Toer te gaan rijden.
De routes zijn afgelopen week nagereden door de organisator van deze trip.
Hij heeft daar wel de camper voor genomen omdat de weersverwachting toch enigszins te wensen over liet.
Laten we hopen dat het komende week beter gesteld is met het weer................

Dit is een klein overzicht van de tochten die we gaan rijden.

Schijnbaar waren de meeste passen afgelopen week nog afgesloten vanwege sneeuw etc......
Das geen fraai vooruitzicht! En dat is iets wat je niet zelf in de hand hebt. Volgens de lange termijn voorspellingen wordt het prachtig weer....laten we maar flink hopen met zijn allen en positief voordenken (gewoon verstand op nul en negeren dat er ook maar iets negatiefs kan zijn)..hahaha

1 col boven de 2000 mtr. 3 cols boven de 1500 mtr. 3 cols boven de 1100 mtr. en nog een vijftal van Het wordt deze keer ruim 2500 km alleen maar draaien, keren, bochten, omhoog en omlaag.
Ofwel:

En alle vijf de passen afgesloten tijdens de controle van de route.....  Silvretta , Arlbergpas , Flexenpas, Hochtannbergpas en de Fontanellapas, maar alles komt goed. (zullen we maar denken!)

Geloof me het wordt weer super en slechts 700 mtr. onverhard.

En we zijn nu helemaal verwend met een heuse bezemwagen die elke vertrekt om 8.00 uur, dus is het devies om zeker voor die auto uit te blijven want omdraaien bij pech of anderszins wordt niet gedaan.

Het houdt dus in dat we echt de wekker zullen moeten zetten en vroeg uit de veren gaan om de tochten dwars door alle wonderschone gebieden te kunnen rijden.
De gemiddelde lengte is toch zeker 400 km per dag en dat betekent met passen en cols toch echt flink aanpoten.
Gemiddeld is het bijna niet te halen om op de 50 km per uur uit te komen.....

Ik ga ervan uit dat mijn Blacky ook komende week op de mooiste plekjes van Europa op de gevoelige plaat kan worden vastgelegd en dat ik gedurende de trip ook gezellige foto's via dit blog kan gaan delen en een verhaal er rondomheen kan breien.
Nog wat wetenswaardigheden over de Silvrettapas:

De Silvretta is een bergmassief in de Oostenrijkse deelstaten Tirol en Vorarlberg en het Zwitserse kanton Graubünden. Het gebergte maakt deel uit van de Centrale Alpen van de Oostelijke Alpen. De bergtop Dreiländerspitze (3197 meter) markeert de grens tussen Tirol, Vorarlberg en Graubünden. Vorarlberg en Tirol worden met elkaar verbonden via de Silvretta Hochalpenstraße, die loopt over de bergpas Bielerhöhe (2032 meter). Het landschap in de Silvretta wordt gedomineerd door de aanwezigheid van meerdere bergtoppen met een hoogte boven de 3000 meter. Met name aan de noordzijde, in Oostenrijk en in Zwitserland ten noorden van de Flüelapas, zijn een groot aantal grotere en kleinere gletsjergebieden te vinden. Dit gebied heeft de bijnaam Blauwe Silvretta.

De Silvretta heeft twee gezichten. Het grootste deel van het gebied bevindt zich in Zwitserland. Het Oostenrijkse deel is daarentegen het bekendst bij bergbeklimmers en toeristen, mede vanwege de verre uitzichten over de uitgestrekte gletsjervlakten. De hoogste bergtop van de Silvretta, de Piz Linard (3414 meter) ligt echter weer geheel in Zwitserland en kan ook alleen van hieruit beklommen worden.

Nou...ik kan hier wel volmondig zeggen dan als ik komende week zo'n plaatje met eigen ogen mag aanschouwen.....dan wordt deze dame kei blij!!!!!!!!1Oh ja....voor ik het nog vergeet te zeggen....DENK AAN KOMENDE 21 JUNI!
ZINDERENDE ZWOELE ZALIGE ZOMERAVONDTOCHT!!!!!!!!!!!!!   Verzamelen om 19.00 uur bij MotoModa op de Hoogstraat in Eindhoven.

Meteen als ik weer thuiskom dan zal ik die route controleren en beschikbaar stellen aan geinteresseerden.